Individualnost vs. sjedinjavanje

Oto Rank je definisao dinamički proces, stalnu tenziju između „strepnje od života“ i „strepnje od smrti“. Po njegovom mišljenju, osoba koja se razvija teži ka individualnosti, rastu i ostvarenju svojih potencijala. Ali to ima cenu! U svom nastajanju, razvijanju i izdvajanju iz prirode, pojedinac se susreće sa strepnjom od života, zastrašujućom usamljenošću, osećajem ranjivosti, gubitkom osnovne veze sa većom celinom.

Šta činimo kada ta životna strepnja postane nepodnošljiva?

Biramo drugi pravac: vraćamo se nazad, odustajemo od izdvojenosti i pronalazimo utehu u spajanju – u sjedinjavanju sa drugim i predavanju drugome. Ipak, uprkos svojoj udobnosti i uljuljkanosti, rešenje sjedinjavanja nije stabilno: čovek na kraju ustukne pred gubitkom sebe i pred osećajem stagnacije i neispunjenosti svojih potencijala. Stoga sjedinjavanje izaziva „strepnju od smrti“.

Ljudi se tokom čitavog života kreću napred-nazad između ta dva pola – strepnje od života i strepnje od smrti, ili individualnosti i sjedinjavanja.

(Jalom I. Gledanje u sunce. Psihopolis Institut. Novi Sad 2011)​